2019 Małgorzata Tarkowska – kurator wystaw, GALERIA DWORZEC ZACHODNI Toruń
Przestrzeń galerii przypomina wysypisko śmieci z najbardziej przerażającym odpadem współczesności – człowiekiem. Odbiorca oznaczony zostaje kodem kreskowym. Staje się produktem i symbolem konsumpcjonizmu. Intensyfikujące się ludzkie głosy w instalacji dźwiękowej zagęszczają się. Agresywnie osaczają widza w klaustrofobicznej przestrzeni ludzkich rozmów. Artysta tworzy niepokojący, niemal postapokaliptyczny świat, z którym zmaga się współczesny człowiek.
Tytułową malarską kompozycję wypełnia tłum konwulsyjnych postaci, przenikających się, rozedrganych, pełnych napięć i dysonansów. Ludzka masa jest bezładna, ale nie bezosobowa. Poszczególne postaci wyróżniają się, istniejąc jako odrębne, osamotnione byty. Pośród ciał zarysowują się odrealnione kształty, zdeformowane lub fragmentaryczne. Człowiek podlega częściowej dekonstrukcji, przypominając zjawę lub krwawą sztukę mięsa. Dopełnieniem tej kompozycji jest pięć ekspresyjnych aktów wyłaniających się z mgły chłodnych barw. Postaci pogrążone są w nieustannym zagrożeniu. Z jednej strony podlegają przeobrażaniu się, a z drugiej, paradoksalnie, pozostają w letargu zawieszone między realnością a nicością. Zastygają niczym w pułapce kolejnych warstw gęstej farby.
Chaos istnienia może przynieść jednak nowy początek. Na prowizorycznej mównicy, poprzez symbol anarchii nawiązującej do nurtów punkowych, artysta podczas swojego performance?u symbolicznie znaczy twarz białą farbą. Manifestuje ocalenie poprzez powrót do fundamentalnych wartości. To radykalne wezwanie do ocalenia imperium pierwotności, tego, co można by nazwać sensem człowieczeństwa. Wodyński dekonstruuje chaos, pokazując, że bezład może być impulsem do narodzin metafizyki w świecie baumanowskiej ponowoczesności.