2010 Łukasz Wodyński, GALERIA MAŁA Grudziądz
Człowiek z całym swoim ciężarem znaczeniowym i kulturowym w epoce postmodernizmu wciąż pozostaje obiektem tajemniczym, przedmiotem fascynacji, inspiracji i analizy.
W swoich realizacjach podejmuję polemikę z procesami, którym podlega każda żywa istota. Interesuje mnie horyzontalny układ zawarty na osi narodzin, trwania i życia, umierania i defekacji ludzkiego organizmu. Fascynuje mnie czas, a przede wszystkim gra ciała z czasem. Pragnę przyjrzeć się bliżej tym procesom oraz ich metafizyce. Budując pojedyncze sytuacje, osoby, gesty, formy, próbuję zanurzyć się w tajemnicę i alchemię istnienia w to, co w nas tajemnicze i mroczne, co bogate i wzniosłe, co materialne i ponadczasowe.
Człowiek staje się dla mnie MONUMENTEM na progu XXI wieku, ma wymiar symboliczny, nie stanowi odbicia rzeczywistości, lecz wypadkową prawdy obiektywnej oraz własnych obserwacji. Uosabia lęki i tajemnice swoich czasów, jest świadkiem, a zarazem sprawcą, jest przyczyną.
Pragnę wnikać w plastry tłuszczu i mięśni, wejść w ich strukturę. Poprzez gęstość linii, plamę, kolor, światło i cień, miękkość i agresywność dotrzeć do wnętrza sacrum.